2000 yılı öncesi doğanlar ne kadar şanslı bir nesilmişiz yokluğu da, varlığı da, teknolojiyi de gördük.
Yeni nesil gençlik öylemi birçoğu teknoloji, giyim, kuşam kısacası modern dünyanın esiri olmuş durumdalar. 
Modern dünyanın en büyük sorunlarından birisi ebeveyn ve yeni nesil çocuklar arasındaki kuşak çatışması bizim çocukluğumuzda annemiz babamız bize kızardı. Hatta iki tane şaplak atardı anne babaya küsmek gibi bir lüksümüz yoktu. O dayağı yedikten sonra bile anne babadan bir aferin alabilir miyiz diye surat asmak,küsmek ne haddimize gözlerinin içine bakardık. Hatta çok iyi hatırlıyorum bir gün (yaklaşık 40 sene önce) ağaç dalına konmuş bir tane arı oğulu (arı sürüsü) bulmuştum. Onun sevinciyle eve haber etmeye gittim. Annemi babamı çağırdım. Ağacın dalındaki arı oğulunu bir kovana aldılar. Çok mutluyum bir kovan arı bulmuştum ama ben o sevinçle gütmekte olduğum inekleri unutmuşum. İneklerde annemin ektiği marul maydanoz biber domates patlıcan fidelerini çiğnemiş ve çıkanları da yemiş. Annem dedi ki arıyı da buldun ama benim fide tarlasını mahvettirdin bir güzel beni pataklamıştı. Ama yine de ne küstüm, ne surat astım, ne anneme babama darılabildim. Rahmetli babamı saygıyla anıyor anacığımın ellerinden öpüyorum. 
Ama şimdiki gençlik şimdiki çocuklar öylemi çocuklara yaranabilmek için adeta onların gözüne girebilmek için anne babalar kılı kırk yarıyoruz. Han dedikleri yere hamam yapıyoruz. Ellerine en güzel telefonları, tabletleri, bilgisayarları alıyoruz. Okumadıkları halde en güzel test kitaplarını okuma kitaplarını alıyoruz. Ama ne yazık ki bir türlü yaranamıyoruz devir tam tersine döndü. Anne babalar olarak kendi çocuklarımıza bir türlü yaranamıyoruz.
Bizim zamanımızda böylemiydi?
diyerek verdiğimiz örneklerden Keşke biraz ders çıkarabilselerdi o günleri görebilselerdi azıcık olsa bile bizim gibi düşünebilselerdi. Sanırım daha başarılı olurlardı. Bizim zamanımızdaki bir ortaokul mezunu şu anda birçok lise, üniversite mezunundan çok ileri seviyede bizim zamanımızdaki ilkokul mezunları şu anda iş hayatında ticarette çok başarılı yerdeler. Ama şimdiki gençlerin büyük çoğunluğu sosyal medya ve oyunlara esir olmuş bir cep telefonuna küçücük bir teknolojik alete hapis olmuş durumdalar. Geçen gün geri gelmiyor, umarım en kısa zamanda kendilerini toparlarlar. 
Kalın sağlıcakla